Steffi Graf Duits tennisster "Daar zou ik 'm wel eens tussen willen hangen," zei Mart Smeets ooit in een vrijmoedige bui over de benen van Steffi Graf. Aangezien hij dit op de nationale televisie deed, ontstond er zelfs een klein relletje over. Wij konden hem alleen maar gelijk geven, want wie Steffi over de baan zag huppelen, kon moeilijk ontkennen dat ze dat met grote bevalligheid deed. "Goed voetenwerk", zou Heinze Bakker droog zeggen. "Poetry in motion", zou die zanger uit de jaren '60 dat een stuk beter doen. Steffi bezat een merkwaardig soort schoonheid. Zeker geen klassieke - daarvoor was haar neus te opvallend - maar een unieke. Ze was samen met Gabriela Sabatini het enige juweeltje in het brede veld - met de nadruk op breed - der tennissende dames, door een jonge Richard Krajicek ooit bondig en vleiend samengevat onder de noemer "fat pigs". Als je Steffi zag spelen, wilde je dat ze ging winnen. En winnen deed ze. Toen ze op vrijdag de 13e augustus 1999 een punt zette achter haar carrière, mocht ze zich de meest succesvolle tennisster aller tijden noemen. Haar waslijst aan prijzen is zo lang, dat we extra webruimte bij onze host zouden moeten kopen om ze allemaal op te noemen. Ze won elk Grand Slam-toernooi minstens 4 keer, was 377 weken lang 's werelds nummer 1, en zette in 1988 de unieke prestatie van een 'Golden Slam' neer (alle 4 de Grand Slams plus de Olympische titel). Graf's grootste wapen was haar forehand. Die was hard en precies, en werd in bijna elke situatie toegepast. Haar backhand gebruikte ze alleen om te 'slicen'. Ze hád wel een goeie backhand, maar die werd alleen tevoorschijn gehaald in noodsituaties. | |
|